Зацьменне ў 2020

Адрозненні сонечнага зацьмення ў 2020 ад сонечнага зацьмення ў 2015: У 2015 надвор’е было сонечнае, у 2020 было воблачна. У 2015 Месяц засланяў Сонца больш чым на палову; у 2020 — амаль не засланяў. У 2015 у мяне яшчэ была дыскета, якую можна было выкарыстоўваць як фільтр для здымача; у 2020 я маю іншы здымач […]

Крыжовая гара

Аднойчы нейкія інтурысты ў Вільні запыталі ў мяне пра месца з мноствам крыжоў. Я ім паказаў на Тры крыжы (Trijų Kryžių), але трох ім было мала. Так я і даведаўся, што ў Літве ёсць Крыжовая гара (Kryžių kalnas). Шаўлі́ (Шаўля́й, Šiauliai) — чацвёрты па насельніцтву горад у Літве, горад-пабрацім Баранавічаў, знаходзяцца ў 12 кіламетраў ад […]

Сцяна

Тут жа 25-годдзе падзення Бярлінскай сцяны. Я дык заўсёды думаў, што яна была нейкай высокай; а непасрэдна сцяна была адносна нізкай. Праўда, там была не толькі сцяна, але і іншыя загароды.

Сосскі

Калі спадар чытач не ведаю, нагадаю, што ў беларускай літары на пісьме на адпавядаюць гукам. Напрыклад, слова напрыклад вымаўляецца як напрыклат, але гэта ёсць і ў расійская і мае быць вядомым чытачу. Менш вядомым можа быць той факт, што слова снег мае вымаўляцца як сьнег. У 10 класе мяне навучылі, што гэтая з’ява называецца асіміляцыяй па мяккасці. Яшчэ менш […]

Рыга

Вось ужо канец году, а я ўсё не напісаў пра Рыгу (Rīga), але чамусь трэ напісаць. Пасля Вільні і Таліна Рыга падалася нейкім блізкім, але не вельмі цікавым горадам. Калі я толькі думаў ехаць у Прыбалтыку, я думаў, што там будзе не вельмі спякотна, бо паўночней за Беларусь і мора там. Але ў выніку я […]

Слоўнік і буккросінг

Сёньня ва ўнівэрсытэце на палічцы ля кніжні, якая мае розныя подпісы кшталту „bookcrossing“, узяў факсімільнае выданьне беларуска-расійскага слоўніка Байкова і Некрашэвіча 1993 года. Але ж на першае старонцы ўсё адно напісана «МЕНСК—1926». У кнізе Дзяржаўнага выдавецтва Беларусі напісана «Менск», бо Мінск такі быў Менскам. Вялікая літара „İ“ пішацца з кропачкай. У расійскае мове замест цьвёрдага […]

Вільня

Я не ведаю, з чаго пачынаць пісаць. Напэўна, трэба пачаць з таго, што спачатку я думаў з’ездзіць у Эстонію. Недзе ў сеціве я бачыў фоты балотаў у Эстоніі і захацелася іх пабачыць ужывую. Пасля гэта перарасло ў шасцідзённую вандроўку ў сталіцы прыбалтыйскіх краінаў. Упершыню ў жыцці атрымліваў візу.